Zeki Demir, kaleme aldığı
yazısında;
Covid 19, dünya için öyle bir
deneyimdi ki, bize insanlığımızı sorgulattı. İnsanlıktan daha önemli hiçbir şey
olmadığını gösterdi aslında ama herkes bu gerçeği kavrayabildi mi pek emin
değiliz. Herkes bir şekilde bir sorumluluk aldı üzerine. Gençler, yaşlılarına
bulaştırmamak için kendini evine odasına hapsetti. Pek çok kişi, oldukça zor
şartlarda, belki kendisini ve ailesini dahi risk altında bırakarak çalışmaya
devam etti. Yeter ki, ülke sıkıntıya girmesin, devlet ve milletin devamı mümkün
olsun diye. Bazılarımız ise ailesini ve çocuklarını riske atmamak için aylarca
görmemeyi göze aldı. Pek, çok doktorumuz, hemşiremiz evinden uzak, ailesinden
uzak, çokça baskı altında çalıştı. Peki, neden? İnsanlık için. Çünkü bir insana
vereceğiniz yüksek maaşı, makam ve mevkii ya benzeri şeyleri vadederek hayatını
riske atmasını sağlayamazdınız. Bir insan bunu ancak insanlık için, kendi
insanlığı ve iradesi ile yapabilir. Sağlıkçılarımız bunu yaptı ve bırakın
Türkiye’de, dünyada örnek oldular. Çünkü öyle bir özveri ve öyle bir başarı ile
çalıştılar. Ancak sadece sağlıkçılar ile sınırlı değil bu özverili grup.