Yahya Kemal Mahallesi’nde bir barakada, 3 çocuğuyla beraber yaşama tutunmaya çalışan Zübeyde Saadetoğlu, kaçak yapı olduğu gerekçesiyle barakası yıkıldığı için başını sokacak bir ev aramaya başladı. Yaklaşık 6 ay kadın sığınma evinde kalan Saadetoğlu, Erzincan’daki bir kadın sığınma evine gönderildi. Burada da 6 ay kalan Saadetoğlu, başka bir şehre yönlendirildi. Çocuklarıyla beraber şehir şehir gezmek istemeyen acılı anne, memleketi Kahramanmaraş’a abisinin yanına döndü.
Abisinin yanında çocuklarıyla beraber yaşamaya devam eden Zübeyde Saadetoğlu, abisinden başka kimsesinin olmadığını ifade ederek, yetkilerden başını sokacak bir ev istedi. Eşi cezaevinde olduğu için çocuklarının geçimini mendil satarak sağlamaya çalışan anne, “Sığınma evleri çocuklarımı olumsuz etkilediği için Kahramanmaraş'ın ağabeyimin yanına sığındım. Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı tarafından 2 ayda bir 200 TL maaşa bağlandım ama yapılan yardımlar bana ve çocuklarıma yeterli olmuyor” dedi. Devletten parasal olarak bir beklentisi olmadığını belirten Saadetoğlu, şöyle konuştu: “Ben sadece sıcak bir yuva istiyorum. Çok zorluklar çektim. Daha önce barakada oturuyorum. Baraka kaçak olduğu için kaldığım yer yıkıldı ve beni kadın sığınma evine yerleştirdiler. Kahramanmaraş kadın sığınma evinde kaldıktan 6 ay sonra Erzincan’a sevk edildim. En fazla 6 ay kalabiliyoruz. 6 ay geçip sürem dolduğu için Kahramanmaraş'taki ağabeyimin yanına sığındım. Ama ağabeyimin durumu da iyi olmadığı için zorluk çekiyoruz. Valiliğe, kadın sığınma evine, belediyelere başvuru yaptım. Bana kadın sığınma evini gösterdiler. Benim çocuklarımın psikolojisi bozuldu. Orada kalmak istemiyorlar. Bu evde 9 kişi kalıyoruz. Eşim cezaevinde, devletimizden ev istiyoruz.”
3 YILDAN BERİ EVSİZ YAŞIYOR!
Yaklaşık 3 yıldır sokaklarda olduğunu, bazen parklarda yattığını kaydeden Saadetoğlu, “Durumumuz ortada, Allah için bir yardım bekliyoruz. Çocuklarımla beraber başımı sokacak bir ev istiyorum. Ne olur bizden yardımlarınızı esirgemeyin. 3 yıldan beri aradayım. Abim de olmasa tamamen sokakta kalacaktım. Ben parklarda da yaşadım, parklarda da yattım çocuklarımla beraber. Herkes de şahit buna”şeklinde konuştu. Çocukların, oradan oraya sürüklendiğini ve bu durumun onların psikolojisini bozduğunu aktaran hüzünlü anne şu ifadelere yer verdi: “Çocuklarım, evsizlikten çok etkileniyor. Televizyonda, güzel güzel evler, çocuk odaları görüyorlar. Anne bizim de böyle bir evimiz olacak mı diye soruyorlar. Anne bizim niye böyle yataklarımız yok diye ağlıyorlar. Herkesin var. Benim çocuklarımın niye olmasın? Allah rızası için bir yardım eli bekliyorum.”
KAHRAMANMARAŞ'TA BUGÜN GAZETESİ / KENAN ONARAN
YORUMLAR