Gazeteci-Şair Demirci kaleme aldığı makalesinde şu ifadelere yer verdi:
“Sana bakmak
Bir beyaz kâğıda bakmaktır
Her şey olmaya hazır
Sana bakmak suya bakmaktır
Gördüğün suretten utanmak
Sana bakmak
Bütün rastlantıları reddedip
Bir mucizeyi anlamaktır
Sana bakmak
Allah’a inanmaktır”
Böyle söylüyor bir şiirinin son mısralarında şair. Narince’nin hikayesini üç beş satırda anlatır gibi…
Gazetecilik mesleğine yeni başladığım, edebi anlamda da yazı ve şiirlerimi yavaş yavaş ajandanın dışına çıkardığım dönemdi Kerim hocamla tanışmamız. Çünkü onların aylık olarak çıkardığı bir tasavvuf dergisinde işe başlamıştım. Kendisi de dergi yönetimindeki tasavvuf ehli insanlardan biriydi. Ben derginin hem grafik tasarımını yapıyor hem de editörlüğünü yürütüp, orada kendime ait bir sayfa hazırlıyordum. Özgürdüm o sayfada. İstediğim şairin şiirine, istediğim yazarın yazısına yer veriyordum. Öyle güzel bir dergi ekibiyle, daha doğrusu yönetimiyle çalışıyordum ki, o dergi sayfalarında hissettiğim özgürlüğü meslek hayatımda çalıştığım hiçbir kurumda hissedemedim bir daha. Ve bir daha orada edindiğim dostlukları, deneyimleri hayatımın hiçbir safhasında edinemedim.
YORUMLAR