Zeki Demir, kaleme aldığı yazısında;
Hayatın en kıymetli yükünü, en az ses çıkararak taşıyanlardır anneler. Adı anıldığında yüreğe bir sızı oturur. Kimi için yan odadadır, kimi için mezar taşında bir isim. Kimi için her gün duyulan bir sestir huzur, kimi için dinlenirken gözyaşı dökülen bir ses kaydı... Ama herkes için aynıdır. Anne; ilk sığınak, son umut, ömür boyu taşınan bir iz.
Anneler, toplumun en sessiz emekçileridir. Ne resmi tatilleri vardır ne de izin hakları... Doğduğu andan itibaren kendini başkasının yaşamına adayan, sabahlara kadar uykusuz kalıp gün aşırı kahvaltı hazırlayan o yorgun kadınlardır. Onlar için "emeklilik" diye bir kavram yoktur. Çocuk kırk yaşına da gelse, gözleriyle takip eder, eliyle düzeltir, diliyle öğüt verir. Çünkü annelik biyolojik bir durum değil, ömür boyu süren bir sorumluluktur.
YORUMLAR