Hayatın en kıymetli yükünü, en az ses çıkararak taşıyanlardır anneler. Adı anıldığında yüreğe bir sızı oturur. Kimi için yan odadadır, kimi için mezar taşında bir isim. Kimi için her gün duyulan bir sestir huzur, kimi için dinlenirken gözyaşı dökülen bir ses kaydı... Ama herkes için aynıdır. Anne; ilk sığınak, son umut, ömür boyu taşınan bir iz.
Anneler, toplumun en sessiz emekçileridir. Ne resmi tatilleri vardır ne de izin hakları... Doğduğu andan itibaren kendini başkasının yaşamına adayan, sabahlara kadar uykusuz kalıp gün aşırı kahvaltı hazırlayan o yorgun kadınlardır. Onlar için "emeklilik" diye bir kavram yoktur. Çocuk kırk yaşına da gelse, gözleriyle takip eder, eliyle düzeltir, diliyle öğüt verir. Çünkü annelik biyolojik bir durum değil, ömür boyu süren bir sorumluluktur.
Ne yazık ki çoğu zaman bu sessiz kahramanlar görmezden gelinir. Hayatın koşuşturmacasında emekleri sıradanlaşır. Anneler Günü gelir, bir buket çiçek alınır, birkaç güzel söz söylenir. Sonra herkes telaşına döner. Oysa annelik yılda bir gün kutlanacak bir duygu değildir. Her sabah onunla başlar, her akşam onunla biter.
Bazı anneler vardır ki sessizlikleri sadece yorgunluktan değil, hayal kırıklıklarındandır. Yalnızlıktan, unutulmaktan, ihmal edilmekten... Onlar da bir zamanlar gençti, hayalleri vardı. Kendi hayallerini çocuklarının geleceğine adadılar. Şimdi belki bir telefon bekliyorlar, bir ziyaret, ya da sadece "İyi misin?" sorusunu...
Bu yazıyı okurken aklınıza anneniz geldiyse, geç kalmış sayılmazsınız. Belki ona söyleyemediğiniz sözler, arayamadığınız bir özür, sarılamadığınız bir vefa borcu duruyordur.
Unutmayalım; Anneler mucize yaratmaz, zaten kendileri bir mucizedir. Ve bazı mucizeler hayata sadece bir kez gelir.
Bu Anneler Günü'nü çiçeklerle değil, zaman ayırarak kutlayın. Çünkü annenizin en çok ihtiyaç duyduğu şey, sizin varlığınızdır.
Başta annem ve eşim olmak üzere tüm annelerin Anneler Günü kutlu olsun.
Yarın görüşmek üzere...
YORUMLAR